KORNEL MAKUSZYŃSKI

           Urodził się 8 stycznia 1884 w Stryju, a zmarł 31 lipca 1953 roku w Zakopanem. Uczęszczał do gimnazjum we Lwowie. Już jako czternastolatek zaczął pisać wiersze, które recenzował Leopold Staff.

            Jako szesnastolatek opublikował pierwsze wiersze w „Słowie Polskim”, a od roku 1904 był członkiem redakcji tego pisma i zajmował się recenzjami teatralnymi. Debiutował tomikiem wierszy „Połów gwiazd” (1908)

            Studiował filologię polska i romańską na Uniwersytecie Lwowskim i w Paryżu. W roku 1915 został przeniesiony wraz z innymi mieszkańcami w głąb Rosji.  Zatrzymał się w Kijowie, gdzie objął funkcję prezesa Związku Literatów i Dziennikarzy Polskich oraz kierownikiem literackim kijowskiego Teatru Polskiego.

            Po I wojnie światowej w 1918 roku wrócił do stolicy w kraju. Tu został członkiem Polskiej Akademii Literatury. Za swoją twórczość został też uhonorowany Państwową Nagrodą Literacką w 1926 roku za poemat Pieśń o Ojczyźnie (1924) i nagrodą PAL „Złoty Wawrzyn”.

Od 1945 roku życie pisarza związane było z Zakopanem. Zjednał sobie sympatię i miłość górali. Kornel Makuszyński został pochowany na najstarszym zakopiańskim cmentarzu, na Pęksowym Brzysku. Jego muzeum mieści się w willi Opolanka przy ulicy Tetmajera 15, zakopiańskiej rezydencji pisarza.
Cała twórczość Kornela Makuszyńskiego przesycona jest mądrymi sentencjami.
Oto niektóre z nich:

 „Mądrym być to wielka sztuka, ale dobrym jeszcze większa.”

 „Stracony jest każdy dzień bez uśmiechu.”

„Trzeba kochać i człowieka, i górę, i kamień, i słońce.”

„Droga ku szczytom jest celem człowieka. ’’

 „Nie ma na świecie ludzi złych, są tylko nieszczęśliwi.”

„Książka naucza serce dobroci i miłości, naucza świętości, cierpienia i pogody bólu”.

„W wychowaniu chodzi właśnie o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem.”

„Książka jest żywym stworzeniem, każda ma duszę, każda ma  serce”. 

„Gdzie nie ma książki, tam w życiu człowieka czyni się zła pustka,
której niczym wypełnić nie można”. 

„I choćbyś miał w duszy tysiąc zgryzot, a w sercu morze łez, znajdź jednak na jego dnie uśmiech.”

„Książka jest to mędrzec łagodny i pełen słodyczy. Puste życie napełnia światłem, a puste serca wzruszeniem…”

„Uśmiech jest wielkim szczęściem ludzi bardzo biednych, którzy sami go już w sobie nie znajdują. Uśmiech jest złotym dzieckiem miłości, a oni mają serca wyschnięte, już bez miłości. Trzeba im ją przypomnieć.”

Twórczość

• 1908 „Połów gwiazd”

• 1912 „Szewc Kopytko i kaczor Kwak”

• 1915 „Perły i wieprze”

• 1917 „Po mlecznej drodze „

• 1918 „Słońce w herbie”

• 1925 „Bezgrzeszne lata”

• 1928 „O dwóch takich, co ukradli księżyc”

• 1932 „Panna z mokrą głową”

• 1933 „Skrzydlaty chłopiec”

• 1935 „Wyprawa pod psem”

• 1936 „Wielka brama”

• 1936 „Awantura o Basię”

• 1937 „O wawelskim smoku”

• 1937 „Szatan z siódmej klasy”

• 1937 „Przyjaciel wesołego diabła”

• 1938 „Wanda leży w naszej ziemi”

• 1940 „Szaleństwa panny Ewy”

• 1946 „List z tamtego świata”

• 1946 „Rzeczy wesołe”

• 1956 „Kartki z kalendarza”

• 1957 „Perły i wieprze”

• 1957 „Awantury arabskie”

• 1960 „Romantyczne i dziwne powieści”

• 1983 „O kochance Dorna i inne opowidania”

• 1985 „Za króla Piasta Polska wyrasta”

• 1989 „Uśmiech Lwowa”

• 1990 „Złamany miecz”

Z Marianem Walentynowiczem:

• 1933 „120 Przygód Koziołka Matołka”

• 1933 „Druga Księga przygód Koziołka Matołka”

• 1934 „Trzecia Księga przygód Koziołka Matołka”

• 1934 „Czwarta Księga przygód Koziołka Matołka”

• 1935 „Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki”

• 1936 „Fiki-Miki dalsze dzieje, ten kto czyta, ten się śmieje”

• 1938 „Na nic żale, na nic krzyki, koniec przygód Fiki-Miki”